Bucks wykorzystali run w trzeciej kwarcie do zbudowania bezpiecznej, dwudziestopunktowej przewagi, której tym razem nie oddali w ostatniej części gry. Kończymy sezonowy duel z Pacers bilansem 3-1 i brakuje nam już tylko 1 wygranej do magicznej liczby 50 zwycięstw.

Pacers @ Bucks 98 – 117

Dwa słowa wstępu

Trzecia kwarta. Piłka idzie do czekającego już pod koszem Giannisa. Wychodzi w górę, żeby skończyć akcję dynamicznym wsadem dwoma rękami. Dostaje po łapach, pada na parkiet, piłka nie wpada do kosza, nie ma gwizdka, a Pacers już wyprowadzają swój atak. To był moment, w którym zaczął się mecz dla Giannisa i Bucks i skończyły nadzieje na wyjazdowe zwycięstwo Indiany. Zbyt agresywne dyskusje z sędzią kończą się technicznym dla Greak Freaka.

Często mówi się o tym, żeby na parkiecie przepalać sportową złość w grę z dodatkową porcją energii i to, co od tego momentu zobaczyliśmy w wykonaniu Bucks jest tego potwierdzeniem. Skończyło się na 13 punktach z rzędu dla Kozłów, w tym miliona wsadów Giannisa (20-2 w PIP w III kwarcie), w które wkładał tyle energii, jakby nie tylko chciał wyrwać obręcz z konstrukcji kosza, ale i pierdolnąć nią w trybuny. Klasyczny wkurw-mode, kiedy zamykasz oczy i walisz gdzie popadnie (czyli odwrotność bukkake-mode, gdzie w sumie też masz zamknięte oczy, ale to na ciebie walą. Czy jakoś tak, nie wiem, nie pamiętam już za dobrze studenckich czasów).

Udzieliło się wszystkim – Lopez trafiał trójki z napisu „fiserv” na parkiecie (czyli z daleka). Snell złamał kostki Bodganoviciowi (pierwszy ankle breaker w karierze). A Donte i Pat oficjalnie stali się białasami z najdłuższym hangtimem przy skoku do zbiórki.

Co się rzuciło w oczy

Wrócił Middleton. Zaczął mecz od trzech trójek po ISO, w czwartej kwarcie zaliczył 3+1 i był już dzisiaj wszędzie. 27 punktów (8/15 z gry), 4 asysty, 3 przechwyty i 3 zbiórki.

Wrócił DiVincenzo, po dwóch miesiącach przerwy i nawet nie wiesz, jak się cieszę, że znowu zaraża energią na parkiecie. Niby tylko 9 minut, ale udało mu się trafić trójkę i jeden rzut z półdystansu w garbage time. Dodatkowo pokazał, że po kontuzji nie zmalała mu winda w nogach i nadal jest w stanie włączyć lock-down defence.

Mirotić przeszedł obok tego meczu. 1/6 z gry i jedynie 2 punkty w 19 minut to nie wykon, na który liczą kibice Bucks. Dopasował się do stylu gry Gasola, który w 11 minut nie trafił trójki, zebrał 5 piłek, ale po jego udanych zasłonach zdobyliśmy 4 punkty. Wiemy jednak, że rola Pau w zespole jest zupełnie inna niż Nikoli.

Wróciła skuteczność Bucks – trafiliśmy 50% z gry (40% za trzy) i zatrzymaliśmy Pacers na 39%. Zdominowaliśmy deskę (52-40) i punkty z pomalowanego 52-28.

Lopez miał więcej zbiórek (6) niż oddanych trójek (4). Boo!

MVP meczu

Dzisiaj wkurw-mode Giannis. 29 punktów, 12 zbiórek, 5 asyst. Usage na poziomie 35%. EFG% 65.5. To był Giannis, wokół którego budują się Bucks. Nie do zatrzymania.

Wczoraj pisałem o tym, że Bucks wchodzą w fazę meczów, które absolutnie muszą wygrywać. Przed nami jeszcze mecz z Orlando, potem GSW, a następnie cztery bardzo ważne pojedynki: Heat, Wizards, Heat i 76ers. Podobnie jak dzisiejszy przespany mecz z Pacers, każda wygrana w tych meczach albo zbliża nas do pierwszej czwórki na wschodzie, albo coraz szybciej spycha do spotkania z Celtami/Cavs w pierwszej rundzie PO.

Bucks @ Pacers 96 – 109

Bucks może i zdają sobie z tego sprawę, ale w dzisiejszym meczu absolutnie nie było tego widać. Pierwszy raz od dawna, po porażce nie mam wyrzutów do Kidda, bo chłopaki zawalili ten mecz już pierwszej kwarcie. Pacers doskonale się bawili, trafiali z 70% skutecznością z gry (!!!) ograniczając Bucks do lewie 29% i ostatecznie zamknęli pierwsze 12 minut prowadząc 37-16 (16 punktów to najmniej ile rzucili Bucks w tym sezonie). Mieli przy tym dwa runy: 15-4 oraz 13-0. My w tym czasie popełniliśmy aż 6 strat i graliśmy tak, jakby była niezła popijawa w szatni przed meczem.

Do przerwy przegrywaliśmy już 64-38 (Pacers zdobyli więcej punktów z pomalowanego – 40 – niż my w całej połówce), po trzech 88-65 i kiedy w czwartej kwarcie miałem już wyłączać mecz i z zaszklonymi od łez bezsilności kłaść się spać, rezerwowi postanowili wnieść się na wyżyny swoich umiejętności i wygrali tę część meczu 31-21 i na minutę przed końcem przegrywaliśmy już tylko 9 punktami.

Wstyd być fanem Bucks po tym meczu, a co dopiero zawodnikiem, albo częścią organizacji. Zagraliśmy z Pacers dobre spotkanie parę dni temu wygrywając 122-101  , a powrót Oladipo nie może być usprawiedliwieniem na taki nagły spadek formy.

Wczoraj wieczorem wrzuciłem na twitterze informację:

The Greek Freak is doing things not seen since @SHAQ!!#FearTheDeer pic.twitter.com/ULLo2y7Fyh

— Milwaukee Bucks (@Bucks) 8 stycznia 2018

Oczywiście Giannis dzisiaj musiał zagrać swój najgorszy mecz w tym sezonie. Jeszcze nigdy nie widziałem, żeby był tak pasywny i uciekający od piłki. Skończył mecz z 17 punktami (tylko 8 rzutów z gry w 32 minuty), 7 zbiórkami i 3 asystami. Do tego miał najgorsze ze wszystkich starterów -19.

Bledsoe (11 pkt) i Middleton (19) trafili w sumie 11 z 27 rzutów z gry.

Snell dalej ma karę i wchodzi do gry z ławki.

Jedynym plusem po tym meczu to 3/3 za trzy Browna.

Zostaliśmy doszczętnie zniszczeni w punktach z pomalowanego 42-60. A przecież to Kozły zajmują 5 miejsce w NBA pod tym względem (średnio 47.6 na mecz), a Indiana dopiero 14 (43,7). Dominacja pod koszem w połączeniu ze świetną obroną Pacers wystarczyły, żeby nas ośmieszyć w wyjazdowym meczu. Do tego granie piłką i ciągły ruch w ataku: Pacers mieli 30 asyst przy 44 trafionych rzutach.

Zapomnijmy o porażce, wyciągnijmy wnioski i grajmy dalej. W środę walczymy o czwarte zwycięstwo z rzędu u siebie – tym razem z Magic.