Jak tylko żonka dowiedziała się, że mecze zaczynają się o 19.00, jakoś posępniała. Przestała się odzywać, nie jadła i przegapiła chyba pierwszy w życiu odcinek „Jak dobrze wyglądać nago”. Żaden z tych symptomów nie mógł oznaczać niczego dobrego. Kiedy zadzwoniła do mnie z pracy i powiedziała, że nie będzie wracała bezpośrednio do domu ucieszyłem się, że nie rzuciła słuchawką. Kiedy faktycznie nie wróciła o planowanej godzinie, ucieszyłem się jeszcze bardziej.
Mecz w Conseco Fieldhouse był jednostronnym popisem wyśmienitej defensywy Byków, które od początku spotkania wyszły na prowadzenie, którego nie oddały do końcowego gwizdka. Od pierwszych minut tempo napędzali Rose z Boozerem, a ich intensywność w ataku cały czas szła w parze z doskonałą, twardą zespołową obroną. Thibodeau w końcu wyegzekwował od swojej drużyny agresywność od pierwszych minut, co przełożyło się na przebieg spotkania. Z wielką przyjemnością oglądało się defensywę Bulls – cały czas stali twardo na nogach, nie dawali się nabierać na żadne fake’i, nie skakali bezsensownie w pierwsze tempo i praktycznie o nikim (może oprócz Korvera) nie mogę powiedzieć, że pozwalał na łatwe rzuty. Klasą samą dla siebie byli Deng i Gibson. Ten pierwszy niesamowicie nękał Grangera przez całe spotkanie (do tego 3 bloki), a Taj, który oficjalnie miał 2 bloki, w dwóch kolejnych sytuacjach nieco za bardzo chciał udaremnić rzut i popełniał lekkie faule. Do tego Byki, grające w moich ulubionych alternatywnych czarnych strojach, wyjątkowo dobrze szanowały piłkę: na 9 minut przed końcem trzeciej kwarty miały tylko 4 straty (7 w całym meczu). W ataku, oprócz wspomnianego Boozera i Rose’a, świetnie spisywał się Deng, który co i rusz grał give and go albo szybkie hand offy , które siały wielkie zniszczenie w defensywie Pacers.
W końcu jakaś konkretna informacja odnośnie lewej stopy Brandona. W czwartek Jennings w końcu oddał kilka rzutów na treningu i jeśli tylko nie będzie żadnych niespodziewanych problemów, powinien wrócić do gry za dwa tygodnie. Póki co czeka go intensywna rehabilitacja, po której będzie wiadomo, czy w ogóle wystąpi w konkursie wsadów. Sam zawodnik podkreśla, że weźmie w nim udział pod warunkiem, że w pełni sił wróci do gry na początku lutego. W przeciwnym wypadku, trzeba będzie szukać zastępstwa.
Miałem nadzieję, że z tym meczem będzie jak z nowo poznaną dziewczyną w barze, która co prawda ma krzywe zęby, zeza i tłuste włosy, ale po dłuższej chwili okazuje się, że ma ciało Halle Berry. Ale przez to, że Wizards nie wygrali jeszcze w tym sezonie na wyjeździe, a Wolves podchodzili do niego z serią pięciu porażek z rzędu nastawiałem się raczej na to, że gdyby ten mecz był kobietą, to miałby brzydką twarz, mówiłby basem, zamiast piersi miałby dwa ugryzienia komarów i do tego płaskostopie i grzybicę stóp. Innymi słowy, bałem się, że gdyby ten mecz był kobietą, byłby jak Kasia Cichopek.
Matt Bonner znowu wygrał mecz z Bucks. W zeszłym sezonie trafił 7/10 trójek (w sumie 23 punkty), co Skiles skomentował następująco:
Nothing against Matt. We are Matt Bonner fans. But we know he is going to pump-fake and go right. And he pump-faked and went right over and over and over again. Just closing out, letting him go right, and he made us pay for it.
Dzisiaj miał 7/12 z gry i 17 punktów.
Wszystko przez Maćka i jego artykuł o Bonnerze w najnowszym MVP…
proud Bucks fans since '02 
Musisz się zalogować aby dodać komentarz.